De mol die een kerstboom wilde

Govert de Mol had een wens. Als van de winter de kinderen uit huis waren wilde hij een kerstboom hebben. Hij speelde al met die gedachte sinds hij folders over kerstversieringen en nepbomen in het bos had gevonden. Ook had Govert, ondanks zijn slechte zicht, wel eens in de huiskamer van de boerderij verderop een versierde boom kunnen bewonderen. Tijdens zijn strooptochten zag hij, bij de rand van het dorp, in de winter verlichte bomen met lampjes staan. Dat ging natuurlijk niet in zijn gangenstelsel en nesten, maar een boompje zou toch moeten kunnen? Govert besloot het tegen die tijd met zijn vrouw er over te hebben.

Twee dingen wist Govert heel goed: zijn vrouw Bertha, zou niet gemakkelijk over te halen zijn, want zij hield niet van die rare fratsen en hij moest voor een groter bijkamernest zorgen die een stuk hoger was dan het kamernest. Tijdens het graven van een gang vond hij erg veel wormen bij de stronken van grote eik. Om te zorgen dat regenwormen niet zouden ontsnappen beet hij stuk voor stuk hun kop af en daarbij dacht hij opeens: Dat is het! Onder die boom kan ik dat nest graven. Daar is het stabiel en ik kan zelfs een opening maken zodat het maanlicht binnen kan schijnen, op de boom om het toch wat te kunnen verlichten. Eerst de wormen naar het proviandnest brengen voordat vrouwlief argwaan ging krijgen. Dan kon hij aan het nest beginnen.

De laatste week voor Kerst.
Tijdens het drinken van eikeltjeskoffie en het verordenen van een paar maden die op het koffiebordje lagen begon Govert voorzichtig over de kerstboom.
“Lieverd, wat weet jij toch altijd heerlijke maden uit te zoeken voor bij de koffie. Je weet het altijd zo gezellig te maken. Wat mij ook gezellig lijkt, een kerstboom in een van onze nesten.”
Even was Bertha stil, toen begon ze te lachen tot haar buik pijn deed van het schateren.
“Een kerstboom. Hoe kom je aan dat idee? Trouwens, hoe denk je een boom in het nest te krijgen? Zelfs een scheut van een sparrenboom is al veel te groot en te breed. Zet dat idee maar uit je hoofd en drink je koffie voordat het koud is.”
“Maar we kunnen toch een alternatief bedenken,” zei hij nog als verdediging, ze wilde er niets van weten. Toch, hij zou iets bedenken, hoe dan ook, er zal een kerstboom komen!

De Mol had zijn gang en nest af. Wat hij als kerstboom kon gebruiken had hij vlakbij de boom naast de eik gevonden. Een forse dennenappel, waarvan de schubben flink uit elkaar stonden. Die konden versierd worden met besjes in allerhande kleuren. Hij had zelfs witte besjes gevonden waaruit feloranje zaadjes ontkiemden. Govert vond ze wel op lampions leken. Via het gat, in het plafond van het nest, had hij de denappel laten zakken en het stond keurig recht. Nog beter dan hij had durven te hopen. Alleen dat gat was daardoor een stuk groter, maar dat nam hij wel voor lief. Zorgvuldig versierde hij zijn ´boom´ met alles wat hij kon vinden en mooi vond. Het eindresultaat mocht er wezen en hij kon bijna niet wachten op kerstavond, om zijn vrouw te verrassen, maar eindelijk was het zover.

“Goverd, iemand heeft de proviand voor vandaag gestolen. Alles wat ik heb klaargezet is verdwenen. Als ik die dief tussen mijn tanden krijg maakt ie de Kerst niet meer mee!”
“Rustig, rustig maar lieverd. Ik was het en hoewel je tegen was heb ik iets voor je gemaakt en daar is ook het eten.”
“Nee hè, je hebt toch niet…?”
“Kom nu maar.”
Mopperend en met tegenzin ging Bertha achter haar man aan, de gangen door totdat ze bij het nest voor de Kerst kwamen en Govert haar vroeg om naar binnen te gaan. Ze kon haar kippige oogjes bijna niet geloven. Wat een mooie boom en Govert had er zoveel werk ingestoken. Het schijnsel van de maan verlichte het nest of er een ster op straalde. Niet alleen haar hapjes, maar ook de hapjes die Govert verzameld had lagen gerangschikt op versierde eikenbladen. Even wist ze geen woord uit te brengen. Dan slaat ze haar armpjes om haar man heen en gaf hem een kus zoals hij in tijden niet meer gekregen had.
“Schat, dit had ik niet verwacht. Elke avond gaan we hier zitten genieten totdat Nieuwjaar geweest is. Samen zorgen we voor nieuwe versieringen als de bessen verschrompelt zijn. En volgend jaar… Volgend jaar doen we het samen, want dat lijkt mij geweldig, zo wij met z´n tweetjes.”
“Ja, ja, genoeg geslijmd,” antwoordde Govert, wel wat in verlegenheid gebracht door zijn vrouw. “Ga zitten en geniet nu maar:”
Zo zaten ze elke avond bij elkaar, ook met oud op nieuw en ze genoten van het vuurwerk dat ze door het gat in het plafond zagen. Totdat… Een paar vandalen gooiden vuurwerk naar de boom toe. Een ervan was een lawinepijl die precies in de opening van het nest viel. Er is niets meer van Govert en Bertha Mol teruggevonden de boom kreeg een litteken in de vorm van een hart. En als je goed keek, zag je er een pijltje er doorheen met aan de ene kant de letter G en de andere kant de letter B. Dat kleine eerbetoon bleef tot in de lengte van dagen.