Binnenkort het definitieve afscheid van een goede vriend

Hoe vriendschappen kunnen ontstaan.


Ruim 36 jaar geleden. We waren nog maar net getrouwd en er kwamen buren in de flat naast ons wonen. Ook een jong stel. Wij vonden hen maar gekke hippies, met die rare kleren aan en streken. Zij, bleek achteraf, ons maar burgertrutjes met onze nette kloffies aan. Toch raakten we snel bevriend. Zo goed bevriend dat we elkaars huissleutels hadden en we liepen frank en vrij bij elkaar binnen.


Ton en Axelle, we gingen samen uit eten en samen steeds meer dingen doen wat vrienden gewoon doen. Zo ook klaar staan als er hulp nodig was. Over en weer, zonder weegschaal te hanteren.


Ze kregen kinderen en wij vingen ze weer op als door werkzaamheden ze er zelf even geen tijd voor hadden. Zij stonden op hun beurt weer voor ons in de bres. Gewoon zoals vrienden doen. Wij gingen verhuizen. Ton en Axelle gingen ook weer verhuizen en zo werd de band losser. Toch, die rode draad blijft door weven.





Het noodlot sloeg toe. Ton kreeg een hersentumor. Een zeldzame vorm van kanker waar nog veel onderzoek voor nodig is. Werken kan hij, uiteraard niet meer, maar zijn passie is ook bluesmuziek en dat spelen op zijn mondharmonica. Hij leeft al ruim jaar langer dan gedacht was en in die tijd, op het idee gebracht door zijn kinderen, een cd uitgebracht en de opbrengst is voor KWF. Voor onderzoek naar de zeldzame GBM tumor die Ton heeft getroffen. Zondag was de presentage van de cd in café Altstadt in Eindhoven. Helaas was Ton zo vertraagd in het kunnen komen dat wij al weg waren voor hij er even kon zijn. De meesten gasten waren al verbaasd dat hij zelfs nog de kracht had om te kunnen komen.


Ik heb maar enkele foto’s. Niet één van hem kunnen maken, maar wel van zijn zoon die zeker het project mede mogelijk maakte. Meer is ook niet nodig, het is goed zo. Voor een afscheidavondje van een goede vriend.


Dinsdag gaat hij in palliatieven zorg en zal hij snel sterven. Zij cd zal nog lang haar klanken laten horen.